Ομιλία του βουλευτή Ηλία Θεοδωρίδη στο ΚΤΕ Οικονομικών

Παρακολουθούμε τη μετεξέλιξη της οικονομικο-κοινωνικής κρίσης σε οξεία πολιτική κρίση.
Το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση και η κοινωνία έχει ανάγκη από την άμεση συγκρότηση ενός πολιτικού κέντρου ελέγχου, σχεδιασμού και πολιτικής χάραξης προτεραιοτήτων, για την αξιολόγηση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος δανεισμού και εξόδου της χώρας από την κρίση.
Το κρίσιμο ζήτημα που αφορά στη φυσιογνωμία και την ταυτότητα μας ως ΠΑΣΟΚ είναι η επανεξέταση...
των κριτηρίων κατανομής των βαρών της κρίσης, της δίκαιης κατανομής του φορτίου της κρίσης.
Τα κριτήρια είναι δύο:
1ον . Αποτελεσματική πολιτική για τη δημοσιονομική εξυγίανση.
2ον . Δίκαιη κατανομή των βαρών στους πολίτες και τα κοινωνικά στρώματα
Αποτελεί αξίωμα ότι μέτρα άδικα δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικά. Γι’ αυτό με τη συνταγή του 2010 των οριζόντιων μέτρων δεν μπορούμε να συνεχίσουμε το 2011 και πολύ περισσότερο να επιτύχουμε τη δημοσιονομική αποκατάσταση.
Ο αγανακτισμένος λαός έχει εξαντλήσει τα όρια ανοχής του και το πολιτικό κίνημα που αναπτύσσεται παίρνει αντισυστημικά χαρακτηριστικά, αντιστέκεται στο σύνολο ενός φαυλοκρατικού συστήματος εξουσίας και ενός κλεπτοκαπιταλιστικού συστήματος οικονομίας.
Η πολιτική συναίνεση που αναζητείται στην κορυφή του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων ξεπεράστηκε προ πολλού στην πράξη. Η μόνη πραγματική συναίνεση πρέπει να αναζητηθεί στην βάση του ελληνικού λαού και μπορεί να έλθει μόνο με την αποκατάσταση του ανεκπλήρωτου ιστορικού, πολιτικού αιτήματος για δικαιοσύνη μέσω της δημιουργίας μητρώου πόθεν έσχες ελλήνων πολιτών και τη δέσμευση του πλούτου που αποκτήθηκε παράνομα στις δύο και πλέον δεκαετίες της ανάπτυξης. Μιλάμε για 40-50 δις που μπορούν να χρηματοδοτήσουν την κρίση, χωρίς να επιβαρύνουμε πλέον τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα.
Σε ένα κρατικό καπιταλισμό διανομής, ο πλούτος δε βρίσκεται μόνο σε 10 εργολαβικές επιχειρήσεις ή σε 100 μεγάλες βιομηχανίες. Βρίσκεται σε δεκάδες χιλιάδες πολίτες που είχαν προνομιούχες σχέσεις και θέση αλληλεξάρτησης με το κράτος- διανομέα του πλούτου.
Τα 30 δις που χρειαζόμαστε μέχρι το 2014 μπορούν και πρέπει να αποκτηθούν από τον κλεμμένο πλούτο, για να πραγματοποιήσουμε τους δύο στόχους του προγράμματος δανεισμού, τη δημοσιονομική προσαρμογή και την ταυτόχρονη χρηματοδότηση της ανάπτυξης, χωρίς περαιτέρω επιβάρυνση του λαού. Η ΝΔ και το ΛΑΟΣ προτείνουν αμνήστευση αυτού του πλούτου με πρόσχημα τις επενδύσεις.
Μπορούμε να ζητούμε θυσίες από τον ελληνικό λαό και την αλληλεγγύη των Ευρωπαίων σε μια χώρα που βρίσκεται υπό κατάρρευση, όταν εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να δημεύσουμε το οικονομικό πλεόνασμα, που αφαιρέθηκε παράνομα από τον ελληνικό λαό;
Ο Ομπάμα δέσμευσε τις καταθέσεις του Καντάφι για να τις επιστρέψει στον Λιβανικό λαό. Ο Κον Μπετίτ και άλλοι ευρωβουλευτές ζητούν το πάγωμα λογαριασμών και την εφαρμογή του πόθεν έσχες στις καταθέσεις Ελλήνων στο εξωτερικό.
Μόνο εδώ, στη χώρα μας, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα κρατά μια θέση καθολικής- ένοχης σιωπής απέναντι στη ληστεία ενός ολόκληρου λαού…

ΗΛΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΕΛΛΑΣ