Ένα κουρείο-σύμβολο με προσφυγικές ρίζες, μια γωνιά που δεν υπάρχει πια
Όταν περνούσες την παλιά ξύλινη πόρτα του, δεν έμπαινες απλώς για ένα κούρεμα. Έμπαινες σε μια άλλη εποχή…
Κάποτε, στο κέντρο της Αριδαίας, υπήρχε ένα μικρό κουρείο που έμοιαζε βγαλμένο από κινηματογραφική ταινία. Το κουρείο "Η Ωραία Τραπεζούς" του Δ. Στ. Μακρίδη, με την ξεθωριασμένη ταμπέλα, τη γαλάζια πόρτα και τις μυρωδιές άλλης εποχής, ήταν κάτι περισσότερο από κατάστημα.
Σήμερα, το κτίσμα δεν υπάρχει πια. Γκρεμίστηκε πριν μερικά χρόνια. Και μαζί του χάθηκε ένα κομμάτι της Αριδαίας που δύσκολα θα ξαναγεννηθεί.
Μέσα από το λεύκωμα της Π.Ε. Πέλλας, έρχονται στο φως συγκλονιστικές εικόνες από το εσωτερικό και εξωτερικό του κουρείου. Ο κουρέας με την άσπρη μπλούζα, οι καρέκλες εποχής, τα μπουκαλάκια με την παλιά κολόνια, τα κάδρα και οι καθρέφτες που «είδαν» γενιές ολόκληρες να περνούν. Ένας χώρος που έμοιαζε να σταματά τον χρόνο.
Το όνομα του κουρείου, "Η Ωραία Τραπεζούς", δεν ήταν τυχαίο. Ήταν φόρος τιμής στην αλησμόνητη πατρίδα των προγόνων του ιδιοκτήτη, την Τραπεζούντα του Πόντου. Ο χώρος είχε κάτι από το μεγαλείο και την απλότητα του προσφυγικού πολιτισμού: σεμνότητα, τιμιότητα, και φιλοξενία.
Για τους ντόπιους, το κουρείο αυτό δεν ήταν μόνο μέρος για ανδρική περιποίηση. Ήταν στέκι, εξομολογητήριο, καφενείο, χώρος κοινωνικής επαφής και καθημερινής ανθρωπιάς.
Και τώρα που δεν υπάρχει πια, παραμένει πιο ζωντανό μέσα από τις αναμνήσεις και τις ρετρό φωτογραφίες.
Τι μου θυμίζεις, υπέροχα χρονια
ΑπάντησηΔιαγραφή