Altervan: Ο Αναστάσης διασχίζει κάθε γωνιά του κόσμου με όχημα ένα βαν

Ήταν μόλις 22 χρονών. Όταν απογειωνόταν για τις Βρυξέλλες, δεν είχε υψηλές προσδοκίες για τον προορισμό. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο, έπεσε η ιδέα να νοικιάσουν με την παρέα ένα βαν και ξαφνικά βρέθηκαν να κάνουν roadtrip στη Βρύγη, τη Γάνδη, την Αμβέρσα, το Ρότερνταμ. Εκεί ήταν που ερωτεύτηκε τον δρόμο. Ένιωσε για πρώτη φορά πως είναι να ταξιδεύεις με παρέα, να αλλάζεις τόπο κάθε μέρα, να γεμίζεις εικόνες.

Λίγα χρόνια αργότερα, έπειτα από πολλά low-budget roadtrips, η παρέα δεν μπορούσε να τον ακολουθήσει στο ρυθμό που ήθελε. Τότε, άρχισε να σημειώνει σε ένα τετράδιο σκόρπιες ιδέες - πώς θα μπορούσε να οργανωθεί ένα τέτοιο ταξίδι με αγνώστους που γίνονται φίλοι, τι όνομα θα είχε, πώς θα τον ακολουθούσε και θα ρον εμπιστευόταν ο κόσμος. Έτσι, σιγά-σιγά, άρχισε να παίρνει μορφή το Altervan. Το όνομα βγήκε από το Alternative van - μια λέξη που δεν υπήρχε κι έγινε η ταυτότητά μας: Το βαν που δεν είναι απλά μεταφορικό μέσο, αλλά εναλλακτικός τρόπος ζωής και ταξιδιού.

Ο 35χρονος Αναστάσης Σεράκης, Ιδρυτής του Altervan Roadtrips μιλά στο reader για την απόφαση να τα παρατήσει όλα ώστε να βιοπορίζεται από τα ταξίδια.

Ο ίδιος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Αριδαία, μια μικρή κωμόπολη, όπου το ταξίδι στο εξωτερικό δεν ήταν κάτι συνηθισμένο. Στα 18 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, γιατί όσο κι αν αγαπούσε τον τόπο του, η επαρχία τον “έπνιγε” και ήθελε να ανοίξει τους ορίζοντές του. Μέχρι τα 22 δούλευε σε διάφορες δουλειές για να μαζέψει τα χρήματα ώστε να σπουδάσει γραφιστική. Από τα 23 έως τα 28 εργάστηκε ως freelancer γραφίστας, μια εμπειρία που του έδωσε τα εργαλεία και τον βοήθησε όταν αργότερα αποφάσισε να στήσει το Altervan Roadtrips.

Πως αποφάσισες να ακολουθήσεις τον δρόμο του ταξιδιού και να ξεφύγεις από το γραφείο και τα καταπιεστικά ωράρια; Πλέον ζεις από το ταξίδι;

Αναστάσης: «Για χρόνια το Altervan ήταν μόνο σημειώσεις σε ένα τετράδιο, ενώ δούλευα ως γραφίστας. Η μεγάλη απόφαση ήρθε όταν έχασα ξαφνικά έναν πολύ κοντινό μου φίλο. Εκείνη η απώλεια με έκανε να καταλάβω πως ο χρόνος δεν είναι ποτέ δεδομένος και ότι αν θες να κάνεις κάτι, πρέπει να το ξεκινήσεις σήμερα, όχι «κάποια στιγμή».

Έτσι, αντί να μείνει μια ιδέα στο χαρτί, την ανακοίνωσα δημόσια σε ένα φόρουμ: "Σκέφτομαι να κάνω ένα roadtrip στα Βαλκάνια. Αν πάει καλά, θα το εξελίξω σε εταιρεία με το όνομα Altervan Roadtrips". Περίμενα λίγες συμμετοχές, κι όμως εμφανίστηκαν δύο γεμάτα βαν με 17 ανθρώπους που εμπιστεύτηκαν έναν άγνωστο. Από εκείνο το πρώτο ταξίδι ξεκίνησαν όλα. Οι παρέες έγιναν οικογένεια και το "από στόμα σε στόμα» έδωσε απίστευτη ώθηση".

Σήμερα, ναι, ζω αποκλειστικά από το ταξίδι. Δεν είναι πάντα εύκολο. Έχει άγχος, ξενύχτια και ευθύνες αλλά κάθε φορά που βλέπω το βαν γεμάτο χαμόγελα και ανθρώπους που μέχρι χθες ήταν άγνωστοι και σήμερα γελάνε σαν φίλοι, θυμάμαι γιατί άξιζε να αφήσω πίσω το γραφείο και τα καταπιεστικά ωράρια.

Θέλεις να μας πεις λίγα πράγματα για την Altervan; Πως φτιάχνετε τα ταξίδια και σε ποιους απευθύνονται κυρίως;

«To Altervan δεν είναι ένα κλασικό τουριστικό γραφείο, αλλά μια ιδέα που βασίζεται στο συναίσθημα και στη συλλογική εμπειρία. Απευθύνεται σε ανθρώπους που δεν ψάχνουν την άνεση με την αυστηρή έννοια, αλλά την περιπέτεια και την αληθινή επαφή με τον δρόμο. Είναι για εκείνους που θα τσιρίξουν κάτω από το Βόρειο Σέλας, που θα χορέψουν στη βροχή με αγνώστους, που θα μοιραστούν στιγμές που δεν χωράνε σε πρόγραμμα.

Κάθε ταξίδι μας είναι γεμάτο χιλιόμετρα και εικόνες. Προσπαθούμε να «ξεζουμίσουμε» την ημέρα από νωρίς το πρωί μέχρι την ώρα που πέφτουμε στο κρεβάτι εξαντλημένοι αλλά γεμάτοι. Οι διαμονές μας είναι σε επιλεγμένα ξενοδοχεία, αλλά η ψυχή του ταξιδιού είναι το βαν. Εκεί τραγουδάμε με τις αγριοφωνάρες μας, παίζουμε παιχνίδια, γελάμε και συζητάμε μέχρι τελικής πτώσης.

Απευθυνόμαστε σε όσους ψάχνουν συγκινήσεις και δεν έχουν πρόβλημα να ξεβολευτούν. Αν χρειαστεί να ξυπνήσουμε στις τέσσερις το πρωί για να δούμε την ανατολή σε μια άλλη άκρη της γης, θα το κάνουμε. Γιατί ξέρουμε ότι αυτές είναι οι στιγμές που μένουν».

Γιατί επέλεξες το βαν ως βασικό μέσο; Σου δίνει περισσότερη ελευθερία σε σχέση με άλλες μορφές ταξιδιού;

«Επέλεξα το βαν γιατί δίνει ελευθερία και ευελιξία. Μπορεί να μπει μέσα στις πόλεις, να κινηθεί σε χωματόδρομους και να φτάσει σε μέρη που τα μεγάλα λεωφορεία δεν έχουν πρόσβαση. Δεν είναι ογκώδες, είναι ευέλικτο και μας ανοίγει δρόμους που διαφορετικά θα έμεναν κλειστοί.

Ταυτόχρονα το βαν δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που δεν υπάρχει σε κανένα άλλο μέσο. Η ομάδα είναι μικρή, όλοι κοντά, χωρίς αποστάσεις. Μέσα σε λίγες ώρες, άγνωστοι αρχίζουν να μοιράζονται φαγητό, αστεία, μουσικές. Το βαν γίνεται το σαλόνι μας στον δρόμο, ένας κοινός χώρος που ενώνει τους ανθρώπους. Εκεί ξεκινούν τα τραγούδια, εκεί γεννιούνται φιλίες που συνεχίζονται και μετά το ταξίδι.

Γι’ αυτό το βαν δεν είναι απλώς μέσο μεταφοράς. Είναι η καρδιά της εμπειρίας, το σημείο όπου το ταξίδι αποκτά ψυχή».

Ποιες ήταν οι πιο δύσκολες στιγμές που έχεις ζήσει σε ταξίδι σου;

«Δύσκολες στιγμές πάντα υπάρχουν, αλλά προσπαθώ να μην περνάνε ποτέ στην ομάδα. Μπορεί να τύχει μια καθυστέρηση, μια ακύρωση ή μια στραβή, όμως ο ταξιδιώτης πρέπει να ζει μόνο την εμπειρία και όχι το άγχος της οργάνωσης. Έχω μάθει να σκέφτομαι ότι αν κάτι δεν με σκότωσε, τότε λύνεται.

Η πιο σκληρή περίοδος ήταν με το ξέσπασμα του COVID. Το Altervan είχε ξεκινήσει μόλις έναν χρόνο πριν, χωρίς κεφάλαιο και χωρίς καμία οικονομική ασφάλεια. Είχα πάρει χρήματα από προκαταβολές και τα είχα ήδη δώσει σε ξενοδοχεία για μελλοντικά ταξίδια. Όταν όλα ακυρώθηκαν, τα ξενοδοχεία δεν τα επέστρεψαν ποτέ. Παρόλα αυτά εγώ έπρεπε να τα επιστρέψω στους ταξιδιώτες και το έκανα, πιάνοντας ξανά δουλειές στη γραφιστική για να καλύψω τα ποσά. Ήταν μια τεράστια δοκιμασία, αλλά με έκανε να βγω πιο δυνατός και πιο σίγουρος ότι μπορώ να αντέξω και τα δύσκολα».

Σε ποιον ή ποιους από τους προορισμούς που έχεις επισκεφθεί θα μπορούσες να ζήσεις για πάντα;

«Το "για πάντα" είναι μια μεγάλη κουβέντα. Σίγουρα όμως η Ισλανδία είναι το μέρος που έχω ξεχωρίσει περισσότερο από κάθε άλλο. Έχω βρεθεί εκεί περίπου 60 φορές, είτε με τα group του Altervan είτε solo, και κάθε φορά ανυπομονώ να επιστρέψω. Έχω δει το Βόρειο Σέλας αμέτρητες φορές, κι όμως ποτέ δεν το συνηθίζω. Κάθε φορά νιώθω σαν να φορτίζει ξανά η ψυχή μου.

Η Ισλανδία είναι μοναδική, γιατί δεν υπάρχει άλλο μέρος στον πλανήτη που να συνδυάζει με τέτοιο τρόπο ηφαίστεια, παγετώνες, καταρράκτες και ωκεανό. Έχω δει όλα τα τουριστικά της αξιοθέατα αλλά και μέρη που δεν έχει πατήσει άνθρωπος. Κάθε φορά που επιστρέφω εκεί νιώθω πως ξέρω κάθε πέτρα της και την ίδια στιγμή πάντα ανακαλύπτω κάτι καινούριο.

Ένα άλλο μέρος που θα μπορούσα να περάσω μεγάλο διάστημα είναι η Κολομβία, ειδικά στην περιοχή του Αμαζονίου. Εκεί οι μέρες δεν μετριούνται με ρολόγια. Δεν υπάρχει ρεύμα, σε ξυπνάνε τα μαϊμουδάκια, ακούς μόνο τους ήχους της ζούγκλας και το ποτάμι να κυλάει. Η ζωή είναι απλή, σχεδόν γυμνή από πολυτέλειες, αλλά γεμάτη ουσία. Και όταν επιστρέφεις στην καθημερινότητα της πόλης αντιλαμβάνεσαι πόσο διαφορετικοί και μακρινοί μπορούν να είναι δύο κόσμοι».

Τι ξεχωρίζει τον τουρίστα από τον αληθινό ταξιδιώτη;

«Για μένα ο διαχωρισμός είναι καθαρά στη φιλοσοφία. Ο τουρίστας ταξιδεύει για να καταναλώσει εμπειρίες, ενώ ο ταξιδιώτης ταξιδεύει για να τις ζήσει. Ο ταξιδιώτης δεν έχει πρόβλημα να κουβαλήσει ένα backpack αντί για βαλίτσα, να κοιμηθεί απλά, να κουραστεί στη διαδρομή. Δεν τον νοιάζει να βρει το πιο "ιν" εστιατόριο, μπορεί να φάει ένα απλό τοστ μπροστά σε ένα ποτάμι και να νιώθει ευτυχισμένος.

Ο ταξιδιώτης συγκινείται με τη θέα ενός καταρράκτη, με μια ανατολή, με το χαμόγελο ενός ντόπιου. Δεν κοιτάζει μόνο να «τσιμπήσει» εικόνες για τα social, αλλά να μπει μέσα στην εμπειρία. Γιατί ο αληθινός ταξιδιώτης δεν μετράει τα μέρη που πάτησε, αλλά τις στιγμές που τον άλλαξαν».

Υπήρξε κάποια εμπειρία που σε άλλαξε ως άνθρωπο;

«Δεν μπορώ να σταθώ μόνο σε δύο ή τρεις εμπειρίες, γιατί στην πραγματικότητα όλη η διαδρομή του Altervan με έχει αλλάξει. Από τη στιγμή που έγραψα τις πρώτες σημειώσεις σε ένα τετράδιο μέχρι σήμερα, κάθε ταξίδι αφήνει ένα αποτύπωμα. Έχουμε ζήσει βραδιές που κλάψαμε με αγνώστους, ανεβήκαμε σε κορυφές βουνών και φωνάξαμε όλοι μαζί από χαρά ότι τα καταφέραμε, είδαμε φιλίες να γεννιούνται μέσα σε λίγες ώρες και να κρατάνε χρόνια. Υπήρξαν ακόμα και άνθρωποι που γνωρίστηκαν σε ένα βαν και κατέληξαν να παντρευτούν.

Αυτό είναι που με άλλαξε: η δύναμη του κοινού βιώματος. Όταν βλέπεις αγνώστους να γίνονται παρέα, να μοιράζονται δάκρυα και γέλια και να δημιουργούν ιστορίες που δεν θα ξεχάσουν ποτέ, συνειδητοποιείς πως το ταξίδι δεν είναι μόνο τόποι και εικόνες, αλλά οι δεσμοί που χτίζονται στον δρόμο».

Έχεις πάντα plan B σε περίπτωση που δεν λειτουργήσουν όλα όπως έχεις προγραμματίσει;

«Πάντα υπάρχει plan B, και συνήθως και plan C. Προσπαθώ να προβλέπω τα απρόβλεπτα, ώστε να υπάρχει μια λύση πριν καν χρειαστεί. Στην αρχή αυτό μου δημιουργούσε πολύ άγχος, τώρα όμως το αντιμετωπίζω πιο ήρεμα. Έχω μάθει ότι όσο καλά κι αν έχεις προγραμματίσει, κάτι θα πάει αλλιώς. Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.

Πλέον ξέρω πως ό,τι κι αν συμβεί είναι αντιμετωπίσιμο. Και πολλές φορές οι αλλαγές, που στην αρχή μοιάζουν με πρόβλημα, γίνονται η αφορμή για να ζήσουμε τις πιο όμορφες στιγμές ενός ταξιδιού. Συχνά μάλιστα μετατρέπονται στις ιστορίες που μένουν και αξίζει να ειπωθούν».

Εσύ που έχεις γεμίσει τις αποσκευές σου με τόσες διαφορετικές και ξεχωριστές εικόνες, τί συναισθήματα νιώθεις κάθε φορά που επιστρέφεις στη βάση σου;

«Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά που επιστρέφω νιώθω λίγο σαν τρελός. Όχι με την αρνητική έννοια, αλλά η μετάβαση είναι τεράστια. Τη μία στιγμή μπορεί να είμαι με πιγκουίνους στην Παταγονία, την άλλη να περπατάω στα Ιμαλάια ανάμεσα σε τεράστια βουνά ή να στέκομαι στις γιγαντιαίες σεκόγιες της Καλιφόρνιας και ξαφνικά να βρίσκομαι πίσω στην καθημερινότητα της Ελλάδας. Η αντίθεση είναι έντονη και η "προσγείωση" δεν είναι πάντα εύκολη.

Μέσα σε έναν μόνο χρόνο έχω βρεθεί στη Σοκότρα, δύο φορές στον Καναδά, τρεις φορές στην Αμερική, κάμποσες φορές στην Ισλανδία και στη Νορβηγία, στη Χιλή, δύο φορές στην Κολομβία, στο Εκουαδόρ και σε πολλά μέρη της Ευρώπης, είτε προσωπικά είτε με το Altervan. Όλες αυτές οι εικόνες γεμίζουν το μυαλό και την ψυχή μου με τόση ένταση, που όταν επιστρέφω στη βάση μου νιώθω σαν να κουβαλάω μέσα μου πολλούς διαφορετικούς κόσμους ταυτόχρονα».

Εάν μπορούσες να δώσεις μία συμβουλή σε κάποιον που θέλει να αφήσει το πενθήμερο οκτάωρο και να γίνει full-time traveler, ποια θα ήταν αυτή;

«Η συμβουλή μου είναι να μη φοβηθείς να ξεβολευτείς. Τα πρώτα βήματα θα είναι δύσκολα, γεμάτα εμπόδια και σφαλιάρες, αλλά εκεί κρύβεται και η ομορφιά. Όταν βγαίνεις από τη ζώνη άνεσης, αρχίζουν να συμβαίνουν τα πιο σημαντικά πράγματα.

Εγώ δεν είχα κανένα οικονομικό υπόβαθρο όταν ξεκίνησα. Αυτό που με κράτησε ήταν η επιμονή, η αγάπη για τον δρόμο και η πίστη ότι η ιδέα άξιζε. Αν περιμένεις να έχεις όλα τα σχέδια τέλεια και όλες τις απαντήσεις έτοιμες, δεν θα ξεκινήσεις ποτέ.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη ζούμε μισή ή μόνο μέσα από οθόνες. Αν θες πραγματικά να γίνεις full-time traveler ή καουμπόης στην Άγρια Δύση ή να παίζεις μπουζούκι σε μια πλατεία στη Βραζιλία, κάν’ το. Ό,τι κι αν είναι, ακόμα κι αν ακούγεται τρελό, ξεκίνα. Γιατί μόνο τότε θα μάθεις τι σημαίνει να ζεις».

Τι έχεις στα σκαριά για το ερχόμενο διάστημα;

«Όλο τον Σεπτέμβρη ήμουν στην Αμερική, ενώ μετά ακολουθούν μεγάλα ταξίδια στην Παταγονία και στον Καναδά. Είναι προορισμοί που αγαπάω και που πάντα προσφέρουν κάτι διαφορετικό κάθε φορά που τους επισκέπτομαι.

Για το Altervan το 2025–26 θα είναι γεμάτο νέες προκλήσεις. Ετοιμάζουμε ταξίδια στην Αλάσκα, με έμφαση στους παγετώνες, τα δάση και την άγρια ζωή, αλλά και περισσότερη Λατινική Αμερική, γιατί είναι μια περιοχή που έχει απίστευτη ενέργεια και οι ταξιδιώτες μας τη λατρεύουν. Θέλουμε κάθε χρόνο να πηγαίνουμε ένα βήμα πιο πέρα, σε μέρη που μας εμπνέουν, μας δοκιμάζουν και μας θυμίζουν γιατί αγαπάμε τον δρόμο».

Πηγή: reader.gr